No libro de poemas "Á sombra do lueiro de papel" de Ed. Everest, Antonio García Teijeiro propón continuar un poema que el empeza así:
Xa vén dona Lúa
cantándolle arrolos
á nena dourada
que eu teño no colo.
Nós continuámolo así:
Xa vén dona Lúa
recitando cantigas
dálle alegría
á nena durmida.
Xa vén dona Lúa
á nena entreter
co seu axóuxere
faina tremer.
Xa vén dona Lúa
o berce abanear
cos raios fermosos
fai á nena brillar.
recitando cantigas
dálle alegría
á nena durmida.
Xa vén dona Lúa
á nena entreter
co seu axóuxere
faina tremer.
Xa vén dona Lúa
o berce abanear
cos raios fermosos
fai á nena brillar.
Autores/as: nenos/as de 2º
.JPG)
.JPG)
2 comentarios:
Que fermosura!
Vaia poetas que temos por Cangas.
Grazas ás formigas por compartir
estes versos cos seus admiradores.
Belén, grazas a ti por visitar o noso blog e agasallarnos coas túas palabras.
Publicar un comentario